YAŞAMLA BARIŞIN ŞAİRİ : T. AYHAN ÇIKIN-4

ELLERİM

        Açıklama : Mustafa Karataş[1]

        Şiiri yorumlayan : Emine  ÇETİN [2]

İnsanın özgürlük mücadelesinin en önemli simgesidir, eller. Ellerin içindeki çizgiler ise geleceğimizi işaret eder, yaşam yolumuzu gösterir diyor, falcılar. Oysa, eller insanın hemen hemen bütün yaptıklarının vebalini, izlerini taşıyan bir organ olarak insanın geleceği hakkında bilgi vermekten çok, geçmişi hakkında bilgi vermezler mi?

Sevgilinin “narçiçeğini ezen” ellerine ya da yüzüne dokunarak sıcaklığını kalbimize taşımak, saçlarını okşamak; sırt sıvazlamak, tokalaşmak ellerin bize bıraktığı güzel anılardır. Bunlar güzel olduklarından olsa gerek, ellerimizde iz bırakmazlar! Oysa eller, insanın yaşamla mücadelesinin her anının çizgiler halinde kaydını tutar. Toprakla oynayan, mahsulü toplayan, soğukta çatlayan, sıcakta yanan, sopayla dövülen, pıtrakların parçaladığı, bıçakların kestiği hep ellerdir. Bu nedenle, eller geçmişin derin izlerini taşıyan anı defterleridir.

Ellerimize baktığımızda yalnızca doğuştan gelen birtakım çizgileri görmeyiz. O çizgileri daha nice çizgiler izler. Kim bilir, belki de doğuştan elimizde bu dünyaya kazandırdığımız çizgiler insanlığın alın yazısıdır!

T. Ayhan Çıkın, ‘Ellerim’ başlıklı şiirinde de işte bu anı defterlerine methiye düzer:

ELLERİM

Bu gece
     /deli bir kısrak gibi
     oynuyorsun içimde
     gözlerime takılmış
     yemyeşil bir özgürlük denizine
     koşuyorsun dolu dizgin
     bir fırtınanın ardından
     yağmurların yıkadığı bir güneş gibi
     doluyorsun içime
                           /ellerim/
                          kocaman bir kürek gibi
                                         en büyük incidir
                                            midye kabuğunda
                                                             /ellerim/
                                  destanını yazmak isterim

                                                                                                              senin/

 

  Ellerim
             /elmayı
                       arpayı
                              inciri
                                 üzümü/
ve her akşam
gün batımlarına doğru
dumanlarını kederlerimi yüklediğim
                                               /tütünü/

                                     üreten ellerim/.

 

 

Ellerim
     /körüğü çekip eriten demiri
     şekillendiren örslerde tüm üretimi
     uzanır milyonlarca yapraklarında ağacın
                         ipek bir halı gibi
     ören barışın güvercin kanatlarını
     ve bunca savaşın kahramanı ellerim

             yazmak isterim destanını senin./

 

  Bu gece
         /bir isyan bayrağı gibi
          tutuşuyorsun içimde
          yüzyıllar öncesini avuçlayan ellerim
                                                      bu gece
           beynimin içinde hora tepen
                        körüklerdeki demir gibi
                                    güneş yapraklarımda
                                            morarıyor gitgide/

                                        T.Ayhan ÇIKIN

 (Zaman Çiçeği,2000,İzmir,s.21)

http://www.divitt.net/index.php?route=view_det&id=202)

Resim : http://blog.milliyet.com.tr/milas-yuksekokulu-nda-ustaya-saygi-profdr-ayhan-cikin-in-      siirleriyle/Galeri/?GaleriNo=20937&Page=11

Yaşamla barışın şairi : T. Ayhan ÇIKIN- video

https://www.facebook.com/photo.php?v=10150798627443856

---

[1] Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Türkçe Okutmanı

[2] MSKÜ. Milas SK Meslek Yüksekokulu öğrencisi